โปรแกรมควบคุมยุงแบบดั้งเดิมที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาฆ่าแมลงประสบความสำเร็จในระยะยาวอย่างจำกัด เนื่องจากการพัฒนาของการดื้อยา การปล่อยแมลงที่ผ่านการฆ่าเชื้อด้วยรังสีจำนวนมากประสบความสำเร็จในการควบคุมแมลงหลายชนิดที่เป็นศัตรูพืชทางการเกษตร แต่น้อยกว่าสำหรับยุง มีการพัฒนายุงตัวผู้ที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้ว ตัวอย่างเช่น ยุงตัวผู้ที่ดัดแปลงพันธุกรรมซึ่งมีโฮโมไซกัสสำหรับทรานส์ยีนเด่นที่ทำให้ตายซึ่งออกฤทธิ์ช้าซึ่งถูกส่งไปยังเอ็มบริโอผ่านทางสเปิร์มและนำไปสู่การตายของไซโกต ข้อเสียของวิธีนี้คือเป็นการจำกัดการแพร่กระจายของโรคชั่วคราวโดยการลดจำนวน ยุงลายบ้าน แต่ระดับประชากรจะกลับสู่ระดับปกติเมื่อการปล่อยแมลงที่เป็นหมันหยุดลง วิธีการใหม่คือการปล่อยยุงที่ติดเชื้อแบคทีเรียภายในเซลล์ที่เรียกว่าWolbachia Wolbachiaเป็นสกุลของแบคทีเรียแกรมลบที่ติดเชื้อในแมลงหลายชนิด การนำสายพันธุ์จากแมลงวันผลไม้เข้าสู่ยุงทำให้อายุขัยของยุงตัวเมียสั้นลง ซึ่งมีหน้าที่ในการแพร่โรค แต่ที่สำคัญ สายพันธุ์บางสายพันธุ์ยังเพิ่มความต้านทานของยุงต่อการติดเชื้อด้วยเชื้อโรคต่างๆ โวลบาเคียเป็นendosymbiont ที่สืบทอดมาจากมารดา